Antropocen:
Ludzkość mierzy się na naszych oczach z nową geologiczną erą – Antropocenem. Erą, w której główną siłą zmieniającą kształt globu jest człowiek i jego wpływ na środowisko. Ingerencja ta ma, i przez wiele lat będzie mieć, ogromne i zatrważające konsekwencje. Ocieplający się klimat doprowadzi do tego, że część globu będzie zbyt gorąca by mogli tam żyć ludzie. Ucierpią na tym głównie obszary używane dzisiaj do produkcji żywności, w konsekwencji produkcja ta gwałtownie spadnie. Będzie brakować mięsa, warzyw i zbóż. 67 procent ludności będzie żyć w miastach – co poskutkuje ogromnym przeludnieniem i w koniecznością zmiany ich struktury. Czysta woda i świeże powietrze staną się dobrem luksusowym. A wszystko to nie jest czarną wizją fantastów, a realnymi prognozami opartymi na wieloletnich badaniach wielkich światowych organizacji.
Projekt:
Milano MegaWatt pokazuje wizję takiego świata z roku 2117. Projekt ten reaguje na prognozowaną wizję i proponuje eksperymentalną zabudowę mieszkaniową, usytuowaną w Scali Milano – opuszczonej sieci działek dawniej służących jako magazyny i stacje kolejowe, która stara się przywrócić naturalny balans pomiędzy przyrodą i ludźmi. W tej hipotetycznej wizji granica pomiędzy utopią i dystopią jest tak cienka, że czasami niezauważalna. System siedmiu działek Scali Milano tworzy sieć, której celem jest pozyskanie, wytworzenie i rozprowadzenie życiodajnej energii. W sercu każdej działki umiejscowiona została megastruktura o możliwie zwartej formie. Jej prosta, masywna bryła sprawia, że uwolniona zostaje znaczna połać terenu co pozwala jej na naturalną, powolną odbudowę. Głównym celem megastruktur będzie wytwarzanie surowców, z którymi niedoborem będzie mierzył się świat – wody, powietrza i pożywienia. Jednak struktury te umiejscowione na działkach nie będą jedynie samowystarczalne – będą one produkować nadwyżkę zasobów i rozpowszechniać je, pozwalając na egzystencję jak największej ilości osób.
Hybrydy:
Każda ze struktur wypełniona będzie hybrydowymi budynkami o różnorodnej funkcji, które będą miały za zadanie wytworzenie maksymalnej ilości zasobów. Będą one oczyszczać wodę, służyć jako farmy i szklarnie oraz zapewniać przestrzeń mieszkalną. Ilość oraz wymiary budynków hybrydowych zostały określone na podstawie wyliczeń pokazujących ile średnio metrów kwadratowych danej przestrzeni potrzebuje jedna osoba by móc zapewnić sobie pożywienie, tlen i przestrzeń do życia. Projekt zakłada, że każda jednostka ma prawo nie tylko do własnej przestrzeni, ale tez do swobodnego dostępu do edukacji, usług czy służby zdrowia. Aby możliwie uelastycznić kształtowanie przestrzeni wewnątrz megastruktur powstało osiemnaście typologii zapewniających podstawowe potrzeby mieszkańców. Zostały one zaprojektowane tak, by każda z nich brała udział w produkcji pożywienia i jednej z sześciu funkcji dodatkowych. Projekt ukazuje hipotetyczne przestrzenie jak z marzenia/koszmaru sennego bazujące na archetypicznych kształtach. Każda megastruktura ma być postrzegana jako fragment systemu, który połączony z innymi rozbłyśnie i zacznie wytwarzać życiodajną energię. Energię mającą moc by na nowo ożywić Mediolan roku 2017.
